Είναι ένα πράγμα για φαγητό; Αν δεν είναι, θα έπρεπε, γιατί μου περισσεύουν τόσα πολλά…

Είναι ένα πράγμα για φαγητό; Αν δεν είναι, θα έπρεπε να είναι, γιατί έχω τόσα πολλά υπολείμματα κρυμμένα στο ψυγείο και στην κατάψυξη που πολλά από τα γεύματά μου αισθάνονται σαν αναποδιές αυτή τη στιγμή. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, αν και σημαίνει ότι το χθεσινό γεύμα έμοιαζε κάπως έτσι (👆) και αψηφούσε την εύκολη κατηγοριοποίηση. Περιπλανήθηκα στην κουζίνα, πεινασμένος, και συνειδητοποίησα ότι το ψυγείο μου είχε γίνει και πάλι νεκροταφείο καρυκευμάτων. Είναι το μέρος όπου ξέσματα από σάλτσες και κουταλιές της σούπας ταχίνι πάνε για να πεθάνουν ένας μακρύς, μοναχικός θάνατος γιατί δεν αντέχω να τα σπαταλήσω πετώντας τα έξω και μετά (σχεδόν) αναπόφευκτα καταλήγω να τα πετάω έξω γιατί πάνε άσχημα πριν καταλάβω να μάθουμε τι να κάνουμε μαζί τους. Κανείς άλλος ή μήπως είμαι μόνο εγώ; Τέτοια ήταν η περίπτωση ενός βάζου μαγιονέζας και της σάλτσας που περίσσεψε από το τραγανό περιτύλιγμα τη νύχτα πριν από μερικές εβδομάδες, που με κοίταξε κατηγορηματικά όταν άνοιξα το ψυγείο. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ένα ασφαλές στοίχημα να φτιάξω κάποιο είδος σάντουιτς χρησιμοποιώντας αυτά ως βάση γεύσης και θυμήθηκα ότι υπήρχε ψωμί πίτα στην κατάψυξη. Καθώς το έβγαλα αυτό, παραλίγο να αναρωτηθώ με το σακουλάκι με τα μπιφτέκια γλυκοπατάτας που περίσσεψαν με κάρυ που έφτιαξα τον Αύγουστο (η αρχική ανάρτηση κάπου εκεί κάτω 👇, με σύνδεσμο προς τη συνταγή του mydarlingvegan). Αυτό ήταν τυχαίο γιατί δεν είχα καταλάβει τι να βάλω μέσα στο σάντουιτς εκτός από τα καρυκεύματα. Ενώ ξαναζεστανόμουν το μπιφτέκι στο μάτι της κουζίνας, γέμισα την πίτα με σάλσα και μαγιονέζα, μια γενναιόδωρη χούφτα ψιλοκομμένο μαρούλι, και ετοίμασα επίσης μερικές ντομάτες και φύτρα κρεμμυδιού. Το μπιφτέκι ήταν πολύ μαλακό (θα έπρεπε να δοκιμάσω να το στρώσω σε panko!), οπότε το θρυμμάτισα πάνω στην πίτα και πρόσθεσα τις ντομάτες και τα φύτρα. Το δίπλωσα σε μια γιγάντια πίτα τάκο για να το φάω και κατά κάποιο τρόπο κατάφερα να κρατήσω το μεγαλύτερο μέρος της γέμισης μέσα! Αυτό ήταν ένα άλλο ελαφρώς περίεργο, εναπομείναν μιξ, σαλάτα σε ένα είδος σάντουιτς, και το απόλαυσα απόλυτα. Χορταστικό, νόστιμο, φρέσκο, τραγανό και πικάντικο, έδωσε τις περισσότερες από τις αγαπημένες μου γεύσεις και υφές. Ποιες είναι μερικές από τις πιο περίεργες δημιουργίες σας που έχουν απομείνει; Πώς είχαν τη γεύση τους;