Πάει καιρός από τότε που διάβασα μια ανάρτηση για τσάι. Κάνει πολύ κρύο για να καθίσεις…
Πάει καιρός από τότε που διάβασα μια ανάρτηση για τσάι. Είναι πολύ κρύο για να καθίσω στη βεράντα αυτή τη στιγμή (-3°C, νιώθω σαν -8°C με πρόβλεψη χιονιού), αλλά είμαι υπέροχα κουλουριασμένη στον καναπέ με τη γατούλα μου, τις ασαφείς παντόφλες κουκουβάγιας, μια κουβέρτα και ένα βιβλίο. Νιώθω επίσης άνετα γιατί αυτό είναι το εναρκτήριο φλιτζάνι τσάι από το νέο Chemex του φίλου. Πίνουμε τσάι και όχι καφέ, ως επί το πλείστον, και αυτό το σύστημα παρασκευής κάνει ένα καταραμένο φλιτζάνι τσάι. Το Chemex υποτίθεται ότι θα ήταν ένα χριστουγεννιάτικο δώρο για εκείνον, αφού η γάτα χτύπησε την προηγούμενη και μια ειδική κούπα από έναν από τους συναδέλφους του στο πάτωμα. Ήταν ιδιαίτερα φασαριόζικη εκείνη τη μέρα και ολόκληρη η κουζίνα (πάγκοι, ψυγείο, πάνω από τα ντουλάπια) ήταν το παρκούρ της. Έκανε ζουμ και τα πράγματα έγιναν και συντριβή και συντριβή και αυτό ήταν το τραγικό τέλος αυτού. Εκείνη την εποχή, κανένας από τους δύο δεν είχε τα αναλώσιμα κεφάλαια για να αντικαταστήσει το Chemex, αλλά κράτησα την ιδέα στην πίσω τσέπη μου για όταν είχα τα χρήματα. Σκόπευα το δώρο να είναι μια έκπληξη, αλλά όταν είπε να οδηγήσω 45 λεπτά για να πάρω ένα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, έπρεπε να χύσω τους κόκκους καφέ (ή τα φύλλα τσαγιού;). Πραγματοποιήσαμε μια επίσκεψη στο donutmonsterhamilton επειδή είχαν την καλύτερη τιμή στην περιοχή και με απίστευτη αυτοσυγκράτηση αποχωρήσαμε μόνο με το Chemex. Αμέσως μετάνιωσα που δεν πήρα τηγανητό μελόψωμο, αλλά έτσι είναι η ζωή. Λοιπόν, μακροσκελής, απολαμβάνω την κούπα μου Wonder Woman με κρεμώδες τσάι Earl Grey ενώ ξεκινάω ένα νέο βιβλίο. Τελικά πήρα ένα αντίγραφο του The Huntress της Kate Quinn, ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις Ρωσικές Νυχτερινές Μάγισσες και τα επακόλουθα του πολέμου. Έχω ακούσει φανταστικά πράγματα για αυτό και είμαι ενθουσιασμένος που θα βουτήξω μέσα. Έχει κανείς να προτείνει βιβλία; Πάντα ψάχνω την επόμενη ανάγνωση!
