Χαρά και λύπη, ανακούφιση και άγχος, παρηγοριά και πόνος, έχουν μια αστεία συνήθεια…

Χαρά και λύπη, ανακούφιση και άγχος, παρηγοριά και πόνος, έχουν μια αστεία συνήθεια να συνυπάρχουν στη ζωή. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε τη ζωή μας συνειδητοποιώντας και πλοηγώντας αυτό, και το οδικό ταξίδι μου το Σαββατοκύριακο ήταν ένα απροσδόκητο παράδειγμα. Η αδερφή μου και εγώ κόψαμε τη μίνι οικογενειακή επανένωση επειδή λάβαμε είδηση ​​την Παρασκευή το βράδυ ότι η γάτα της οικογένειάς της είχε σκοτωθεί. Αυτό είναι το μικρό θηρίο που έκανα παρέα για μερικές εβδομάδες τον Ιούλιο, ενώ η οικογένεια ήταν σε διακοπές, και επίσης είμαι πολύ λυπημένος για την απώλεια του Farfel. Οι σύντροφοί μας με τα ζώα είναι μέρος των οικογενειών μας, αλλά είναι εύκολο να τους θεωρήσουμε δεδομένους, οπότε ήμουν ευγνώμων που πέρασα τόσο πολύ χρόνο μαζί της πρόσφατα. Και ακόμη και όταν συμβαίνουν φρικτά πράγματα όπως αυτό, οι άνθρωποι εξακολουθούν να πρέπει να φάνε. Στη θλίψη, το σώμα μας μας υπενθυμίζει ότι είμαστε ζωντανοί και μας ενθαρρύνουν να παραμείνουμε έτσι ακόμα κι αν η καρδιά και το μυαλό μας δεν είναι βέβαιοι ότι συμφωνούν. Και έτσι, μετά την κηδεία, συγκέντρωσα ένα εκπληκτικά νόστιμο smorgasbord από διάφορα υπολείμματα και ευρήματα καταψύκτη. Ζέσταινα κατεψυγμένες βάφλες από αλεύρι ρεβιθιού στον φούρνο της τοστιέρας – αυτές βγήκαν λίγο στεγνές, οπότε η συνταγή και η τεχνική κατάψυξης χρειάζονται λίγη δουλειά πριν γίνουν άξιες για το γεύμα στην κατάψυξη. Εν τω μεταξύ, σοτάρισα μια χούφτα μανιτάρια με ένα μείγμα λαχανικών και πατάτας που είχε απομείνει από ένα πρόσφατο γεύμα σε εστιατόριο και πρόσθεσα τα τελευταία άψωτα κομμάτια gochujang tofu από την άλλη μέρα. Τελείωσα τα πάντα με λίγο γιαούρτι καρύδας και χυμό λάιμ. Η απώλεια ενός φίλου ή μέλους της οικογένειας, ανθρώπου ή ζώου, είναι δύσκολη. Πάντα νιώθεις πολύ νωρίς για να πεις αντίο. Είναι μια υπενθύμιση για μένα να αγαπώ τους ανθρώπους και τα κατοικίδια ζώα μου καλά και να τους επιτρέπω να με αγαπούν σε αντάλλαγμα.